Maandag 25 januari heeft Martien Dijkgraaf de strijd verloren van zijn ziekte. Martien was een geliefd persoon binnen onze vereniging. Altijd de rust zelve, een goede bassist en -niet onbelangrijk- als medebestuurder een goede smeerolie binnen de Leo-fanfare. Indien nodig was hij op de achtergrond aanwezig om vanaf de zijlijn enige suggesties in te fluisteren aan zijn medebestuurders. Tot verleden jaar april hield Martien met verve de financiën bij van onze vereniging.
Zaterdag 30 januari hebben we we afscheid genomen van Martien. Zeker 160 mensen hebben via een livestream de kerkdienst bijgewoond. Een waardige dienst waar veel mooie woorden zijn gezegd en prachtige muziek is gespeeld. Het liefst hadden we natuurlijk met het hele orkest muzikaal afscheid genomen, maar in deze tijd van Covid zijn er erg veel beperkingen. Omdat we Martien niet zomaar kunnen laten gaan, hebben we met een kleine afvaardiging namens de LEO afscheid genomen. Middels een bescheiden erehaag is hem, namens de hele vereniging, een laatste groet gebracht bij het binnenrijden van de begraafplaats. Bij uitzondering kregen we de uitnodiging om ook bij de ter aarde stelling aanwezig te zijn. Heel bijzonder. De familie heeft onze komst zeer gewaardeerd en bedankt de hele vereniging voor alle belangstelling.
Op 6 mei 1968 deed Martien zijn intrede bij de “Leo”. Martien kwam uit Volendam en had zijn opleiding aan de pabo afgerond. Het was in die tijd (je kunt het je nu niet meer voorstellen) niet eenvoudig om een aanstelling als leerkracht te krijgen, maar op de Vitusschool in Bussum werd hij aangenomen en zo kwam hij dus in “Het Gooi” terecht. In Volendam speelde Martien bij de plaatselijke fanfare op de Bes Bas onder dirigent Adriaan Boorsma, voormalige bassist bij het Concertgebouw orkest. Dhr. Boorsma was destijds ook dirigent van de Leo-fanfare. Daarmee was voor hem de keuze snel gemaakt om de Bombardon weer opnieuw in “Het Gooi” ter hand te nemen. Martien heeft nooit spijt van zijn keuze gehad en wij als “Leo”-leden zeker niet. Wij hebben Martien altijd gezien als een rustig beschouwende medemuzikant, die in staat was de soms scherpe randjes van een discussie te polijsten en ook de handen uit de mouwen te steken toen niemand trek had in de functie van penningmeester. Wij zullen hem in zijn karakteristieke bas-positie achterin het orkest blijvend missen. Maar ook zullen wij aan Martien blijvend met een grote muzikale glimlach terugdenken. Martien is 75 jaar geworden.
Dag lieve Martien, we gaan je missen.
Wij wensen Els, de kinderen en kleinkinderen alle sterkte toe om dit grote verlies een plek te geven.
